عالم همه محزون و پـریشان حسین است           شام است ولی شام غــریـبان حسین است

از خـون جــگـر لالـه فشـانـید کـه امشب           در مقتل خون، فاطمه مهمان حسین است

نازل شده قـرآن همه در منـزل «خـولی»           یا کوفـه پـر از نغمۀ قــرآن حسین است؟

دریــا جــگـرش سوختـه و آب شـده، آب           لب‌ تــشنــۀ لعل لب عطشـان حسین است

ای بـاد بـه زخـم تــن اکــبـر که رسیــدی           آهسته بزن بوسه که این جان حسین است

زینب نگهـش بـر قـد خــم‌ گـشـتـۀ زهــرا           زهرا نگهش بـر تن عریــان حسین است

صحرای بـلا گشتـه پُـر از لالـه و ریحـان           گل‌هــاش همه زخــم فـراوان حسین است

در تــشـنـگــی روز جــزا چشمــۀ کوثــر           چشمی‌ست که میگرید و گریان حسین است

از بس‌که کریم است کریم است کریم است           در مقتل خون شمر، ثناخوان حسین است

ترسـم کـه بـه آتش بکــشانـد هـمــه‌جـا را           میثم که پر از شعلۀ ســوزان حسین است